İzmir’in ilçe belediye meclis üyesi adayları kimler?

Ali Rıza Avcan

31 Mart 2024 tarihi mahalli idareler seçimlerine tamı tamamına 6 gün kaldı. Altı gün sonra, bu düzenin temel gücü olduğu söylenen siyasi partilerin, bizlerin fikrine başvurmaksızın önümüze koydukları iyi ya da kötü adayları gidip oylarımızı vererek seçeceğiz. Tabii ki bir kısmımız da, “vatandaşlık görevidir” dayatması içinde “demokrasi” adı verilen etik değerlerden uzak bu kirli oyunu protesto ederek, bu senaryonun oyuncusu olmayı reddederek sandığa gitmeyeceğiz ve müştereken işlenen bir suça ortak olmayacağız. Kısacası isteyen istediğini yapacak ve sonuçlarından pişman olanla olmayanlar önümüzdeki beş yıllık süre içinde, her zaman olduğu gibi ayrışacak… Aynen, bir zamanlar sabık belediye başkanları Aziz Kocaoğlu için söylenen “İzmir Aziz’dir, Aziz kalacak!” ya da Tunç Soyer‘in “Aşkla İzmir!” sloganlarını hep bir ağızdan söyleyip onlara biat edenlerin bugün ortalarda gözükmeyip “yeni kral” Cemil Tugay‘a yanaşma talimleri yapması gibi…

Ama biz bir yandan da, parlamenter demokrasinin yok olup tek adam rejiminin yerleştiği bir ortamda, siyasi partilerin “demokrasicilik oynuyoruz” hikâyesiyle önümüze koyup dayattığı adayları “acaba bunlar bizim temsilcimiz olabilir mi?” ya da “bu adaylar arasında bir fark var mı?” veya “toplumun tüm kesimleri bu seçimlerde aday olabiliyor mu?” düşüncesiyle İzmir ölçeğinde analiz edip değerlendirmeye çalışıyoruz. Bu çerçevede geçtiğimiz haftaki yazımda İzmir seçimlerine katılacak büyükşehir ve ilçe belediye başkanlarının profilini ortaya koyarak ve bu profiller üzerinden değerlendirmeler yaparak seçim adı altında ortaya konulan bu kötü tezgâha dikkatinizi çekmeye çalışmıştım.

Şimdi ise, İzmir’deki ilçe belediye meclis üyesi seçimlerine katılan 28 siyasi parti adayı ile bağımsızlardan oluşup toplam sayısı 6.333’ü bulan adayları, Yüksek Seçim Kurulu (YSK)‘nun duyurduğu kesin aday listelerinde yazılı olan partisi, cinsiyeti, eğitim düzeyi ve beyan ettikleri mesleklere göre inceleyip değerlendirmeye ve bu değerlendirmeler üzerinden çıkarımlarda bulunmaya çalışacağım.

Ama ondan önce bu kadar fazla aday adayının eğitim düzeyi ile mesleki dağılımlarını İzmir verileri ile kıyaslayıp daha iyi değerlendirebilmeniz için Türkiye İstatistik Kurumu (TÜİK) ile İzmir Büyükşehir Belediyesi‘nin 2022 ve 2023 yılları istatistiklerinden söz etmek istiyorum:

Türkiye İstatistik Kurumu (TÜİK)‘nun 2023 yılı verilerine göre İzmir‘in nüfusu 4.479.525 ve bu nüfusun % 50,42’si kadınlardan, geriye kalan % 49,58’i erkeklerden oluşuyor.

Yine aynı verilere göre İzmir‘deki okuma yazma bilmeyenlerin oranı % 1,19, okuma yazma bilmekle birlikte herhangi bir okulu bitirmeyenlerin oranı % 7,95, ilkokul mezunlarının oranı % 21,60, ortaokul, lise ve dengi meslek okulunu bitirenlerin oranı % 46,26, lisans ve yüksek lisans mezunlarıyla yüksekokul bitirenlerin oranı % 22,1, eğitim düzeyi bilinmeyenlerin oranı ise % 0,90 düzeyinde. (1)

Mevcut eğitim düzeyinin içinde bulunduğumuz çağ itibariyle ve Cumhuriyet’in 100. yılının kutlandığı bir yılda bu düzeyde bulunduğu bir kente ne ölçüde “dünya kenti” ya da “Avrupa kenti” veya “küresel kent” denilebileceğini ise sizin insafınıza bırakıyorum…

İzmir‘de çalışan nüfusun mesleki dağılımı ile ilgili veriler hem güncel olmadığı hem de Türkiye İstatistik Kurumu (TÜİK) ile Türkiye İş Kurumu (İŞKUR)‘nun belirlediği standart meslek kategorileri ile adayların beyan ettiği meslekler arasında bir benzeşmeye rastlayamadığım için; bu konuda bir şey söylemem, adayların meslek dağılımı ile İzmir‘deki mesleki dağılım arasındaki ilişkiden söz etmem, -ne yazık ki- mümkün gözükmüyor.

I – İzmir ilçe belediye meclis üyesi adaylarının partilerine, aday gösterildikleri ilçelere ve cinsiyetlerine göre dağılımı

İzmir‘de yapılacak 31 Mart 2024 tarihli ilçe belediye meclis üyesi seçimlerine toplam 28 siyasi partinin 6.319 adayı ile 14 bağımsız aday olmak üzere toplam 6.333 aday katılıyor. En fazla aday gösteren siyasi partiler ise Cumhuriyet Halk Partisi (1.221), Adalet ve Kalkınma Partisi (1.109), İyi Parti (716) ve Yeniden Refah Partisi (481) şeklinde sıralanmaktadır. En az aday gösterenler ise 2 adayla Millet, 5 adayla Anavatan ve Aydınlık Demokrasi, 6 adayla Anadolu Birliği ve Milli Yol partileri. Sol parti olarak tanımlayabileceğimiz Emek, Sol, Türkiye İşçi ve Türkiye Komünist partileri ile Türkiye Komünist Hareketi‘nin adayları ise adayların toplam % 8,99’unu oluşturup -ne yazık ki- 30 ilçenin 30’unda da seçime katılamıyorlar.

Partilerin aday gösterdiği ilçe dağılımları ise şu şekilde bir tablo sergilemektedir:

Bağımsız Türkiye Partisi (BTP), Cumhuriyet Halk Partisi (CHP), İyi Parti, Demokrasi ve Atılım Partisi (DAP), Demokratik Sol Parti (DSP), Hür Dava Partisi (HÜDAPAR), Saadet Partisi (SP), Sol Parti, Türkiye Komünist Hareketi (TKH), Türkiye Komünist Partisi (TKP), Vatan Partisi (VP) tüm ilçelerde, Yeniden Refah Partisi (YRP) Balçova, Zafer Partisi (ZP) Kınık dışında 29 ilçede, Halkların Eşitlik ve Demokrasi Partisi (DEM) Beydağ ve Kiraz dışındaki 28 ilçede, Adalet ve Kalkınma Partisi (AKP) Milliyetçi Hareket Partisi (MHP) adaylarının destekleneceği 5 ilçe (Aliağa, Çeşme, Dikili, Foça, Tire) hariç 25 ilçede, Memleket Partisi 12 ilçe (Bergama, Beydağ, Çeşme, Dikili, Kemalpaşa, Kınık, Kiraz, Menderes, Menemen, Narlıdere, Selçuk, Torbalı) harici 18 ilçede, Demokrat Parti (DP) 10 ilçe (Aliağa, Foça, Gaziemir, Güzelbahçe, Karaburun, Kemalpaşa, Menemen, Narlıdere, Selçuk, Tire, Urla) harici 15 ilçede, Emek Partisi (EMEP) sadece 13 ilçede (Aliağa, Balçova, Bayraklı, Bornova, Buca, Çiğli, Dikili, Karabağlar, Karşıyaka, Konak, Menemen, Narlıdere, Torbalı), Ocak Partisi sadece 9 ilçede (Aliağa, Bayraklı, Bornova, Çiğli, Gaziemir, Karşıyaka, Kemalpaşa, Konak), Milliyetçi Hareket Partisi (MHP) sadece 5 ilçede (Aliağa, Çeşme, Dikili, Foça, Tire), Anavatan Partisi (ANAP) 4 ilçede (Balçova, Bornova, Karabağlar, Konak), Gelecek Partisi sadece 4 ilçede (Çiğli, Karşıyaka, Seferihisar, Torbalı), Adalet Partisi (AP) 2 ilçede (Bayraklı, Kemalpaşa), Anadolu Birliği Partisi sadece Konak, Aydınlık Demokrasi Partisi (ADP) sadece Karabağlar, Millet Partisi (MP) sadece Gaziemir, Milli Yol Partisi (MYP) sadece Kemalpaşa ilçesinde aday göstermiştir.

Geçen haftaki yazımda radikal siyasi İslam’ın tehlikeli bir terör noktası olarak dikkatinizi çekmeye çalıştığım Hür Dava Partisi (HÜDAPAR)’nin ise İzmir‘in her ilçesinde seçilsin ya da seçilmesin muhakkak bir ilçe belediye başkan adayı gösterme politikasını belediye meclis üyesi adaylarının seçiminde de sürdürdüğü, bu çerçevede 1 ilçede 12, 2 ilçede 9, 1 ilçede 8, 1 ilçede 7, üç ilçede 6 aday gösterirken 18 ilçede 1 ya da 2 aday gösterdiği görülmektedir.

Bu konuda dikkatimizi çeken diğer bir husus da, “Cumhur İttifakı” adı verilen siyaset cephesindeki Adalet ve Kalkınma Partisi (AKP) ile Milliyetçi Hareket Partisi (MHP)‘nin İzmir‘in 30 ilçesini kendi aralarında paylaşırken Aliağa, Çeşme, Dikili, Foça ve Tire‘de Milliyetçi Hareket Partisi (MHP) adaylarının, geriye kalan diğer 25 ilçede de Adalet ve Kalkınma Partisi (AKP) adaylarını destekleyen bir politikayı uygulamalarıdır.

Kadınların durumu…

Aşağıdaki tablodan da görüleceği üzere, 6.333 adayın 1.703’ü; yani % 26,89’u kadındır. Geriye kalan adaylar ise erkektir. Hele ki, seçime “bağımsız” olarak katılacak adayların tümü erkekktir.

Bu eşitsiz dağılımı siyasi partiler ölçeğinde incelemeye kalktığımızda ise en fazla kadın adayın, -tabii ki bu oranlara anlam kazandıracak en fazla aday gösteren partileri dikkate aldığımız takdirde- toplam 57 aday gösteren Emek Partisi (EMEP)‘nde % 42,11, toplam 77 aday gösteren Halkların Eşitlik ve Demokrasi Partisi (DEM)‘nde % 36,15, toplam 308 aday gösteren Türkiye İşçi Partisi (TİP)‘nde % 35,39 oranıyla önde olduğunu görürüz. Diğer partilerde, özellikle de Adalet ve Kalkınma Partisi (AKP), Cumhuriyet Halk Partisi (CHP), İyi Parti gibi fazla sayıda aday gösteren siyasi partilerde kadın aday oranının % 26,33 ile % 31,71 oranları arasında değiştiğine tanık oluyoruz.

Kadın ilçe belediye meclis üyesi adayları konusunda dikkatimizi çeken diğer bir konu da, genellikle Yeniden Refah Partisi (YRP), Hür Dava Partisi (HÜDAPAR) ve nispeten Adalet ve Kalkınma Partisi (AKP)‘ndeki kadın adayların genellikle seçilemeyecek sıralara konulması ve bu sıralamada daha çok genç kız öğrencilerin tercih edilmesi olmasıdır.

II – İzmir ilçe belediye meclis üyesi adaylarının eğitim düzeylerine göre dağılımı

İlçe belediye meclis üyesi adayı olarak gösterilen 3.319 siyasi parti adayı ile 14 bağımsız adayın mensup oldukları siyasi partilere göre eğitim düzeyini gösteren aşağıdaki tablodan da görüleceği gibi, değişik siyasi partilerden gelen 26 adayın eğitim düzeyi, Yüksek Seçim Kurulu (YSK) listesinde yazılı değildir. Geriye kalan 6.307 adayın siyasi partilere ve eğitim düzeylerine göre dağılımı ise şu şekildedir:

İlçe belediye meclis üyesi adayları arasında en fazla ilkokul mezununa sahip olan siyasi partiler -tabii ki, en fazla aday gösteren siyasi partiler itibariyle- sırasıyla; 74 aday ve % 34,58 oranı ile Halkların Eşitlik ve Demokrasi Partisi (DEM), 120 aday ve % 27,85 oranı ile Saadet Partisi, 107 aday ve % 22,39 oranı ile Yeniden Refah Partisi, 104 aday ve % 14,63 oranı ile İyi Parti, 128 aday ve % 11,58 oranı ile Adalet ve Kalkınma Partisi (AKP)‘dir.

En fazla ortaokul/lise mezununa sahip siyasi partiler, -tabii ki en fazla aday gösteren siyasi partilere göre- 268 aday ve % 56,07 oranı ile Yeniden Refah Partisi (YRF), 570 aday ve % 51,54 oranı ile Adalet ve Kalkınma Partisi (AKP), 196 aday ve % 45,58 oranı ile Saadet Partisi (SP), 527 aday ve % 43,49 oranı ile Cumhuriyet Halk Partisi (CHP), 282 aday ve % 39,67 oranı ile İyi Parti‘dir.

En fazla üniversite/yüksek okulu mezununa sahip siyasi partiler, 182 aday ve % 59,08 oranı ile Türkiye İşçi Partisi (TİP), 68 aday ve % 53,53 oranı ile Türkiye Komünist Partisi (TKP), 548 aday ve % 48,17 oranı ile Cumhuriyet Halk Partisi (CHP), 93 aday ve % 45,36 oranı ile Memleket Partisi‘dir.

Bu sonuçlar itibariyle; Saadet Partisi (SP), Yeniden Refah Partisi (YRP) gibi daha çok dini inanç temelli siyasi partilerde ilkokul mezunlarının, Türkiye İşçi Partisi (TİP), Türkiye Komünist Partisi (TKP), Cumhuriyet Halk Partisi (CHP) gibi ideoloji temelli sol siyasi partilerde de üniversite/yüksek okul mezunu adayların ağırlıklı olarak yer aldığı söylenebilir.

Siyasi partilerin gösterdiği adayların ilçelerine göre hangi eğitim düzeyinde olduğunu gösteren ayrıntılı dökümler ise şu şekildedir:

III – İzmir ilçe belediye meclis üyesi adaylarının mesleklerine göre dağılımı

İzmir‘den ilçe belediye meclis üyesi adayı olan 6.333 kişinin kendi meslekleri ile ilgili beyanları, bu adayların kendilerini anlatmada ne ölçüde başarısız olduğunu gösteren en önemli göstergelerden biridir.

İlk önce bu kadar aday arasından 110’unun mesleğini belirtmediğini, ardından da mesleğini belirtmek yerine kendisini “engelli“, “çalışan“, “belediye çalışanı“, “büro personeli” ya da “oyun annesi” gibi anlaşılmaz bir şekilde tanıttığını ya da işyerinin ad ve adresini verdiğini, çoğu adayın genellikle bilgi, birikim ve deneyim sahibi olduğu meslek yerine yaptığı işin unvanıyla çalıştığı işyerindeki konumunu dile getirdiğini belirtmem gerekiyor.

Adayların, meslekleri konusunda ne demek istediklerini yorumlayarak yaptığımız düzeltmeler sonucunda ortaya aşağıdaki tabloda gördüğümüz durum çıkmaktadır. Bu duruma göre adayların % 14,10’unun “emekli“, % 10,80’inin “esnaf“, % 9,02’sinin “işçi“, % 5,81’inin kendini “iş insanı“, “işadamı“, “iş kadını“, “işveren” ya da “sanayici” olarak tanımlayan mesleklere sahip olduğunu görüyoruz. Tabii ki ilk sırayı işgal eden “emekli” tanımının içinde her meslekten ve düzeyden halen çalışan ya da çalışmaıp evinde oturan insanların yer aldığını bilerek… Daha doğrusu, içinde yaşadığımız toplumsal, ekonomik ve kültürel koşullarda “emekli” denilince aklımıza, 2024 Mart ayı rakamlarına göre 10.000 lira ile 42.100 lira arasında aylık alan “emekli” işadamının, milletvekilinin, esnafın ve generalin de gelebileceği çok geniş bir kategori ile karşı karşıya olduğumuzu dikkate almamız gerekiyor.

Bu bilinmez, anlaşılmaz meslek tanımlarından bir diğeri de kendini “serbest meslek” sahibi olarak tanımlayanlar için geçerlidir. Aslında bu gruba, Gelir Vergisi Kanunu‘nda “serbest meslek erbabı” olarak tanımlanıp serbest meslek makbuzu kesen mimar, mühendis, avukat, hekim, diş hekimi, veteriner hekim, muhasebeci ve mali müşavir gibi kendi nam ve hesabına çalışanların girdiğini bilmekle birlikte herhangi bir işverene, patrona ya da devlet kurumuna tabi olmadan çalışanların çoğu kendi çalışma biçimlerini “serbest” olarak tanımladığı için aslında “serbest” denilen bir meslek olmadığını unutur gideriz.

İzmir belediye meclis üyesi adaylarının mesleki dağılımları konusunda asıl ilgimizi çeken diğer konu ise sanatçıların bu kitle içinde % 0,37, işsizlerin % 0,10 oranında yer almış olmasıdır. Hele ki DİSK-AR tarafından yayınlanan raporlara göre mevsim etkisinden arındırılmış geniş tanımlı işsizlik oranının % 26,5 düzeyinde olduğu bir ülke ve kentte bu düzeydeki işsizlerin siyasi partiler tarafından sadece ve sadece % 0,10 oranında aday gösterilmesi işsizlerin aday olma konusunda nasıl bir zorluk yaşadıklarını ve siyasi partilerin de işsizleri nasıl yok saydığının somut bir göstergesi olarak kabul edilmelidir.

Aklımıza takılan bir konu ise, İzmir‘den ilçe belediye meclis üyesi olarak aday gösterilen 571 adet işçiye, herhangi bir sendika ya da konfederasyona üye olsunlar ya da olmasınlar TÜRK-İŞ, DİSK ve HAK-İŞ gibi işçi örgütlerinin ne ölçüde sahip çıktığı, bu işçi adaylardan haberdar olup olmadıkları ve onları destekleyip desteklemedikleridir. Bu anlamda geçtiğimiz günlerde DİSK Ege Bölge Temsilciliği‘ni ziyaret eden CHP‘li adaylarından hangilerinin kendilerini “işçi” olarak tanımladıklarını keşke sendika ve konfederasyon yöneticileri ile birlikte bizler de bilseydik diye düşünmeden edemiyorum.

Meslek sıralamasında en üstte yer alanlar…

İzmir ilçe belediye meclis üyesi adaylarının mesleki dağılımını gösteren listenin en üstteki sıralarını işgal eden beş mesleği, siyasi partiler itibariyle incelemeye kalktığımızda ise en fazla adaya sahip partiler itibariyle;

📌Birinci sıradaki “emekliler” itibariyle ilk sırayı 71 aday ve % 23,06 oranı ile Türkiye İşçi Partisi (TİP)‘nin, 94 aday ve % 13,22 oranı ile İyi Parti‘nin, 144 aday ve % 11,89 ile Cumhuriyet Halk Partisi (CHP)‘sinin aldığını, bu sayı ve oranın 89 aday ve % 8,05 ile Adalet ve Kalkınma Partisi (AKP)‘nde oldukça düşük bir düzeyde olduğu görülmektedir.

📌İkinci sıradaki “esnaflar” itibariyle, ilk sırayı 104 aday ve % 14,63 oranı ile İyi Parti‘nin, 118 aday ve % 10,67 ile Adalet ve Kalkınma Partisi (AKP)‘nin ve 114 aday ve % 9,41 oranı ile Cumhuriyet Halk Partisi (CHP)‘nin aldığı görülmektedir.

📌Üçüncü sıradaki “işçiler” itibariyle ilk sırayı -tabii ki daha az sayıda aday gösteren Türkiye Komünist Partisi (TKP) haricinde- 105 aday ve % 21,97 ile Yeniden Refah Partisi (YRF)‘nin, 121 aday ve % 9,99 oranı ile Cumhuriyet Halk Partisi (CHP)‘nin aldığı, Adalet ve Kalkınma Partisi (AKP) adayları arasındaki işçi oranının ise % 4,16’da kaldığı görülmektedir. Bu konuda ortaya çıkan diğer ilginç bir bulgu ise adında “İşçi” sözcüğünün geçtiği Türkiye İşçi Partisi’ndeki işçi sayısının 33, oranının da % 10,72, Sol Parti‘de de bu sayı ve oranın 3 ve % 6,39 şeklinde ortaya çıkmasıdır.

📌Kendini “işadamı“, “iş insanı“, “iş kadını“, “işveren“, “sanayici” olarak tanımlayan adayların partiler arasındaki dağılımı ise, -tabii ki en fazla aday gösteren siyasal partiler itibariyle- şu şekildedir: İyi Parti‘de 71 aday ile % 9,99, Adalet ve Kalkınma Partisi (AKP)‘de 86 aday ile % 7,78 ve Cumhuriyet Halk Partisi (CHP)‘de 68 aday ile % 5,61 oranında.

📌Beşinci sırada kendini “ev hanımı“, “ev kadını“, “ev işçisi” ya da “ev emekçisi” olarak tanımlayanların siyasi partiler arasındaki dağılımında ise, her zaman olduğu gibi en fazla aday gösteren siyasal partiler itibariyle ilk sırayı 51 aday ve % 11,84 oranı ile Saadet Partisi (SP), ikinci sırayı 52 aday ve % 4,71 oranı ile Adalet ve Kalkınma Partisi (AKP), 44 aday ve % 3,63 oranı ile Cumhuriyet Halk Partisi (CHP) almaktadır.

Bütün bu bilgiler çerçevesinde İzmir‘de ilçe belediye meclisi üyeliklerine 28 siyasi parti tarafından aday gösterilen 6.319 adayla 14 bağımsız aday hakkındaki temel tespitlerimizi şu şekilde özetleyebiliriz:

1. “Cumhur İttifakı“ adı altında birlikte davranan Adalet ve Kalkınma Partisi (AKP) ile Milliyetçi Hareket Partisi (MHP) İzmir‘in 30 ilçesini kendi aralarında paylaşmış olup; Milliyetçi Hareket Partisi (MHP)‘nin iddialı olduğu Aliağa, Çeşme, Dikili, Foça ve Tire‘de Milliyetçi Hareket Partisi (MHP) tarafından gösterilen adayların Adalet ve Kalkınma Partisi (AKP) tarafından, diğer 25 ilçede de Adalet ve Kalkınma Partisi (AKP) tarafından aday gösterilenler Milliyetçi Hareket Partisi (MHP) tarafından destekleneceği anlaşılmaktadır. Bu ise, diğer partiler arasında herhangi bir ittifakın bulunmadığı; ayrıca bazı CHP adaylarının kötü yönetilen bir süreç içinde yanlış yöntemlerle belirlendiği bir ortamda, bazı ilçelerin, Adalet ve Kalkınma Partisi (AKP)‘ni içten kemiren Yeniden Refah Partisi (YRP) faktörüne rağmen; Adalet ve Kalkınma Partisi (AKP) ya da Milliyetçi Hareket Partisi (MHP) tarafından alınması ihtimalini çoğaltmaktadır.

2. Hür Dava Partisi (HÜDAPAR), Yeniden Refah Partisi (YRP), Türkiye İşçi Partisi (TİP), Türkiye Komünist Hareketi (TKH), Türkiye Komünist Partisi (TKP) ve Sol Parti gibi sağdan ya da soldan gelen bazı partiler adaylarının seçilecek ya da seçilmeyecek olmasına bakmaksızın, İzmir‘in tüm ilçelerinde belediye meclis üyeliklerine aday göstermeye çalışmakta; böylelikle örgütsel anlamdaki güç ve görünürlükleriyle meşruiyetlerini kanıtlamaya çalışmaktadır.

3. Tüm siyasi partilerin gösterdiği belediye meclis üyesi adayları arasında “kadın“ı önemseyip önceleyen cinsiyet temelli bir politikaya rastlanmamakta, adaylar arasındaki kadın aday oranı hiçbir şekilde ideal olarak tanımlanan % 50-%50 eşitliğini yakalayamamakta; adeta, yürürlükten kaldırılan İstanbul Sözleşmesi‘ne sahip çıkan bu partilerde yıllardır cinsiyet temelli çalışmalar yapan kadınların ve kadın örgütlerinin mücadelesi boşa çıkarılmaktadır.

Özellikle 9 ilçe belediye başkan adayının kadın olmasını öne çıkaran Cumhuriyet Halk Partisi (CHP)‘nde bile belediye meclis üyeliklerine aday gösterilen kadın aday oranının % 29,08 düzeyinde kalması, bu partideki söylemle eylem arasındaki makasın ne kadar büyük olduğunu, bütün iddialarına rağmen halihazırda her 2 erkek adaya karşı 1 kadın adayı gösterme gibi bir politikayı sürdürdüklerini göstermektedir.

4. İzmir ilçe belediye meclis üyesi adaylarının eğitim düzeylerinde ise dini inanç ve etnik ayrım esasına göre örgütlenmiş sağ partilerdeki eğitim düzeyinin, -beklendiği şekilde- ideoloji eksenli sol partilere göre daha düşük olduğu görülmektedir.

5. İncelediğimiz 6.333 adet adayın mesleki dağılımı konusunda “emekliler“, “esnaflar“, “işçiler“, “iş insanları” ve “ev hanımları” diğer mesleklere göre önde olmakla birlikte; mesleklerin beyanındaki standart dışı yanlışlar ve mesleğin adayın sınıfsal konumunu tek başına belirleyen bir ölçü olmaması nedeniyle beyan edilen meslekler itibariyle siyasi partilerle adayları öne çıkaran bir farklılığa rastlanamamıştır.

Sonuç olarak;

Bakalım bütün bu 6.333 adet adaydan hangileri 31 Mart 2024 tarihli seçimde kaynağı açıklanmayan paralarla seçilip kendilerini bekleyen belediye meclis üyesi koltuklarını dolduracaklar ve seçildikten sonra verdikleri vaatler çerçevesinde nasıl bir uygulama yapacaklar? Özellikle de seçimin finansmanı olarak nitelediğimiz seçim harcamalarını hangi yöntemlerle telafi edecekler? diye sorduktan sonra,

En yakın zamanda bu durumu görüp tanık olmak ve karşımıza çıkması muhtemel sürpriz sonuçları yeniden mukayeseli olarak inceleyip analiz etmek üzere diyelim…

(1) Türkiye İstatistik Kurumu (TÜİK) Nüfus İstatistikleri Portali, nip.tuik.gov.tr/Value=EgitimDurumu, İzmir’in Rakamları, https://izmirinrakamlari.izmir.bel.tr/tr/Anasayfa/Index, Erişim Tarihi: 24.03.2024.