Yeni bir yol…*

Oruç Aruoba‘nın “yer, yön, yol“unun “Çıkış“ından…

Hangi yöne yönelirsen yönel,

yolunun ulaşacağı bir yer vardır

– ve, hangi yere varırsan var,

çıkabileceğin yeni bir yol,

yönelebileceğin yeni bir yön…

Yeni bir yola çıkmak isteyen kişi,

eski yerini zorlar

– ta ki, o yer yerle bir ola;

ve yol, yeniden, açıla…

Ancak kendi (eski) yerini yerinden eden,

(yeni) bir yola çıkabilir.

Bizi ileriye götüren,

bizi yukarıya çekendir.

Garip, ama doğru:

Kişiyi kendi yönünde yürütmek isteyen biri,

onun kendi yolunu aramaya çıkmasını,

kendi yönüne yönelmesini sağlayabiliyor.

– Bu da, ‘kendi‘ sözcüğünün dilsel

kaypaklığı değil,

yalnızca…

Bir yeri, gerçekten ve toptan terketmeyen,

yeni bir yola çıkamaz. (Tanrı Lût’a

boşuna dememişti ya, “Geriye bakmayacaksın”

diye…)

Yerlerimiz, hep,

yeni yollarımızın başları;

yollarımız da, hep,

yeni yerlerimizin sonları ola…

* Oruç Aruoba, Yürümek, Metis Yayınları, Beşinci Basım: Ocak 2003, İstanbul, s.88/20-92/24